Huisartsen en hun teams hebben een haat-liefdeverhouding met declareren. Zij zijn veel liever bezig met zorg verlenen dan met administratieve declaratie-werkzaamheden. Laat staan het optimaliseren daarvan.

Maar wat als we declareren zagen als een kans om de kwaliteit van juist die zorg te verhogen?
Dat verandert de zaken toch?

Ik wil je uitdagen om op een nieuwe manier naar declaraties te kijken.
Niet als een administratieve last, maar als een investering in de kwaliteit van je praktijk en daarmee in de kwaliteit van het niveau van zorgverlening aan je patiënten.

In Nederland hebben we het voorrecht om een breed scala aan gepassioneerde en ervaren zorgverleners tot onze beschikking te hebben. Talloze huisartsen, assistenten, praktijkondersteuners en nog veel meer zorgverleners wijden elke dag hun leven aan het verbeteren van de gezondheid van laten we zeggen zo’n 18 miljoen Nederlanders. Hun passie en toewijding vormen het kloppende hart van onze zorg.

Maar die topzorg komt met een prijs.
De realiteit is dat elke minuut van een huisarts en elk medisch hulpmiddel in de praktijk geld kost.
Hiervan bewustzijn zijn, is essentieel. Declareren is het mechanisme dat dit mogelijk maakt.

Het gaat hier niet zomaar om een compensatie voor de diensten die worden verleend, maar het stelt ons in staat om te investeren in zorg.

Daarom zie ik het als mijn roeping om huisartsen bewust te maken van het belang van correct en optimaal declareren. Door dit te doen, dragen we letterlijk bij aan investeringen in kwaliteitszorg, die op hun beurt bijdragen aan de levenskwaliteit van elk individu in onze samenleving.

Goede zorg is onbetaalbaar en tevens een kostbare aangelegenheid.